میگویند در حدود 300 سال پیش،هنگامی كه ایزاك نیوتن زیر درخت سیبی نشسته بود؛ سیبی روی سرش افتاد. نیوتن دانستكه نیروی جاذبهی زمین، باعث افتادن سیب شده است.
نیوتن خیلی زود، تحقیقات را در این زمینه آغاز كرد. او میخواست بداند كه نیرویجاذبهی زمین، تا چه فاصلهای مؤثر است، و بزودی دریافت كه نیروی جاذبه، به فضا،ماه، خورشید و ستارگان دیگر نیز میرسد؛ اما هر چه از زمین دورتر شویم، كشش جاذبهكمتر میشود. حالا نیوتن میتوانست توضیح دهد كه چگونه سیارات به دور خورشید میچرخند.جسم كوچكی را به سر تكه نخی ببندید و دور سرتان بچرخانید. زمین، و دیگر سیارات نیزبه همین طریق به دور خورشید میچرخند. نیروی جاذبهی خورشید، میتواند سیارات راجابجا كند.
جسمی كهبه انتهای نخ بسته شده، به شكل دایره به دور شما میچرخند، اما سیارات در یك مداربیضی شكل به دور خورشید حركت میكنند. یك سال طول میكشد، تا زمین، به دور خورشیدیك دور كامل بزند. سرعت زمین، هنگام چرخیدن به دور خورشید، در یك مدار بیضی شكل،30 كیلومتر در ثانیه است.
بار دیگر،به جسمی كه در انتهای نخ، در حال چرخیدن است، بیاندیشید. اگر نخ، ناگهان پاره شود،چه اتفاقی میافتد؟ بله، جسم به شدت پرتاب و از شما دور میشود. اگر خورشید،ناگهان ناپدید شود، همین اتفاق برای زمین رخ میدهد. اما این حادثه پیش نمیآید.ستاره شناسان تا كنون، بارها مشاهده كردهاند كه ستارهای منفجر شده و از بین رفتهاست. اما آنها معتقدند كه خورشید، دچار چنین حادثهای نمی شود.
زمین،شبیه یك توپ خیلی بزرگ است. از این رو، نیروی جاذبهاش، همیشه به سوی مركزش میباشد.
بنّا ها، برایساختن ساختمان، از نیروی جاذبهی، زمین استفاده میكنند. این نیرو، به آن ها كمكمیكند كه خطی عمودی، بدست آورد. آنها با استفاده از یك شاقول، مطمئن میشوند كهساختمان كج نیست. شاقول، نخ بلندی است كه وزنهای به انتهایش وصل است. شاقول رانزدیك دیواری كه میخواهند بسازند، میگیرند؛ و وزنه را آویزان میكنند. وزنه، بهطرف مركز زمین كشیده میشود؛ و بنابراین یك خط عمودی بدست میآید.
اكنون،توپی را به هوا پرتاب كنید. جاذبهی زمین، آن را آرام به سوی زمین میكشد.اگر در خلاء ( جای خالی از هوا )، یك جسم سنگین، و یك جسم سبك را از ارتفاع معینیرها كنیم؛ هردو در یك زمان به زمین میافتند. جاذبهی زمین در خلاء، همه چیز را دریك زمان مساوی جذب میكند. این موضوع، در حدود 300 سال پیش، توسط دانشمندی، به نامگالیله، كشف شد. گفته می شود، او اشیاء مختلفی را با وزنهای متفاوت، از بالای یكبرج كج به زمین انداخته است. این برج مشهور، هنوز در شهر پیزای ایتالیا دیده میشود.
انسان، ازصدها سال پیش، در مورد جاذبه مطالعه كرده است. امروز، نیز، دانشمندان چیزهایبیشتری دربارهی آن میآموزند. در قرن بیستم، انسان، موفق شد كه بر كرهی ماه قدمبگذارد. او فهمید كه نیروی جاذبهی ماه، به مراتب، ضعیف تر از نیروی جاذبهی زمیناست. زیرا، ماه از زمین، بسیار كوچكتر و سبكتر است. به همین دلیل است كهفضانوردان، برای بازگشتن از كرهی ماه به سوی زمین، به موشكهای سبكتری احتیاجدارند. انسان، بدون محفظههای مخصوص اكسیژن نمیتواند در كرهی ماه نفس بكشد. زیراهمانطور كه گفتیم، جاذبهی ماه، بسیار ضعیف است و نمیتواند اتمها و ملكولهایهوای اطرافش را بسوی خود جذب كند.
اگردرزمین، یك ورزشكار بتواند فقط در حدود دو متر بالا بپرد. او، در كرهی ماه، ششبرابر این مقدار را خواهد پرید. هم چنین او به آسانی میتواند ماشین فضایی اش راجابجا كند.